SANCYTY
Sancyt
SEJMU WALNEGO KONSTYTUCYJNEGO
KRÓLESTWA POLSKIEGO
z 15 września A.D. 2016
Sejm Walny Konstytucyjny - Rydzyna
o nałożeniu infamii na obecny
Rząd III RP z Panią Premier Beatą Szydło na czele
za likwidację Ministerstwa
Skarbu i próbę likwidacji Skarbu Polski.
"Sejm Walny
Konstytucyjny w dniu 15 września A.D. 2016 roku w Rydzynie podjął Uchwałę -
Sancyt o nałożeniu infamii połączonej z banicją na cały Rząd III RP."
My powagą Majestatu Królewskiego
aprobowaliśmy tę Uchwałę niezwłocznie tj. 15 września A.D. 2016.
UZASADNIENIE
W dniu 15 września A.D. 2016
roku Pani Premier Beata Szydło zakomunikowała, że odwołuje Ministra Skarbu
Dawida Jackiewicza i jednocześnie uruchamia procedurę likwidacji Ministerstwa
Skarbu oraz procedurę "sprywatyzowania" samego Skarbu Polski. Dokona się to
poprzez Uchwałę jaka podjęła Rada Ministrów, która jest jednocześnie inicjatywą
ustawodawczą (sic!) by ciągu dwóch tygodni Sejm na Wiejskiej i Prezydent
podpisali stosowną Ustawę o likwidacji Ministerstwa Skarbu i wyprowadzenie
Skarbu Polski do firmy zewnętrznej (w domyśle agencji, fundacji itp).
PRIMO
SKARB POLSKI to ziemia, lasy,
minerały, udziały w spółkach Skarbu Państwa etc., etc. Wychodzi na to, że skoro
nie udało się sprywatyzować lasów w ramach Skarbu Państwa to sprywatyzuje się
Skarb Państwa z lasami.
SECUNDO
Ministerstwo Skarbu to jedno z
czterech Ministerstw bez którego nie ma państwa. Pozostałe trzy to: Ministerstwo
Bezpieczeństwa, Sprawiedliwości oraz Obrony.
Musimy tutaj przytoczyć część
wiekopomnej pracy naszego antenata - dalekiego kuzyna - Króla Polski Stanisława
Leszczyńskiego, a konkretnie fragment rozdziału książki - Statutu Państwa: "Głos
wolny wolność ubezpieczający" pt. Ministri Status - Ministrowie Państwa. Tekst
jest zawiły i częściowo po łacinie jako, że w XVIII wieku nie był język polski
wysublimowany do określonych zwrotów państwowych (językiem urzędowym była
łacina), a i dzisiaj jest z tym problem. Dlatego przytaczamy oryginał z
tłumaczeniem w nawiasach. Uprzedzamy, że tekst jest trudny i wymaga wysiłku
umysłowego ale my nie budujemy państwa partyjnego-kolesiowskiego, co robi III RP,
gdzie Ministrem Skarbu mógł zostać nieumyślny zabójca ale budujemy KRÓLESTWO
POLSKIE. To nie partyjny lider o wątpliwej reputacji genealogicznej ale Król
Polski z królewską genealogią ma stawiać wymagania Poddanym i budować KRÓLESTWO
POLSKIE.
MINISTROWIE PAŃSTWA
(fragment "Głos wolny wolność
ubezpieczający")
"Wszystkich panów, tak
wielowładnych jako i wolnych, rząd zawisł na czterech pryncypalnych częściach;
tak dalece, że nie masz żadnej takiej materii, która by się mogła agitari in
quovis gubernio (z łac. dokonywać w jakimkolwiek rządzeniu), żeby się do której
z nich nie miała regulari (z łac. stosować).
Ten czworaki rozdział dzieli się na
tytuły: wojny, skarbu, sprawiedliwości i porządku generalnego alias jak go zowią
polities (z łac. ład i porządek). I jako cztery elementa choć sobie przeciwne
concurrunt (z łac. współdziałają) zobopólnie do ożywiania natury każdego
stworzenia i całego świata, tak te cztery części zjednoczone czynią rządów
politycznych szczęście i bezpieczeństwo, jedna bez drugiej nie mogąc subsistere
(z łac. istnieć).
Nikt nie wątpi, że wojsko
przez skarb się utrzymuje, skarb viceversa (z łac. na odwrót), co by securitas
(z łac. bezpieczeństwo) gdyby go wojsko nie strzegło i nie broniło kraju, który
contribuit (z łac. wpłacać daninę) do skarbu?
Sprawiedliwość, która prawa
stanowi i utrzymuje, potrzebna tak w wojsku, in disciplina militari (z łac. w
karności żołnierskiej) jako i w administracji skarbu; polities zaś i porządek
regularitatem (z łac. prawidłowość) wszędzie obserwując, czyni osobliwie
stabilitatem gubernii (z łac. stałość w sprawowaniu rządów), co się żywo
reprezentuje w czterech ministrach naszych, kiedy w hetmanie repartycja (z łac.
właściwy – odpowiedni udział) wojny, w podskarbim skarbu, w kanclerzu
sprawiedliwości, w marszałku dobrego porządku i policji.
Te cztery części, które
consistuunt (z łac. stanowią) rząd królestwa: wojskiem komendować, w trybunałach
sądzić, skarbem władnąć i per politiem (w ładzie i porządku) wszystko w ryzie
trzymać, należą zapewne do jurysdykcji samych królów, tam gdzie dziedziczną i
zupełna władzę władzą panują; u nas zaś rzeczpospolita podzieliła te cztery
części między czterech Ministrów i powierzyła im administracją, dawszy im, że
tak rzekę, vicariam regum potestatem (z łac. zastępczą władzę królewską), aby
królowi jako głowie rzeczypospolitej, częstokroć źle o niej zamyślającej, rąk do
exekucji nie dostawało, gdyż ministrowie status pospolicie zowią się brachia
regalia (z łac.ramionami królewskimi). Na powadze ich, jak na szali,
rzeczpospolita założyła salutare aequilibrium (z łac. zbawienną równowagę)
między majestatem i wolnością, żeby jedna drugą nie przeważała; i ta jest ich
prawdziwa funkcja, żeby miarkować tak wyniosłość panujących, jak rozwiązłość
wolności.
Zowią się przy tem
custodes
legum (z łac. strażnikami prawa); ale ci praw naszych stróżowie są jak żołnierz
na warcie w oczach nieprzyjaciela bez broni, nie mogąc przy naszym porządku
żadnego usum salutarem (z łac. zbawiennego użytku) uczynić powierzonej sobie
jurysdykcji; są to piękne idola, którym się wszyscy kłaniają, lubo są nieme, tam
gdzie idzie domówić się o dobro pospolite; głuche, nie słuchając co im prawo
każe, i ślepe, przez szpary patrząc na wszystkie nieszczęścia Ojczyzny. Os habent et non loquuntur, aures habent non audiunt, oculos habent et non vident
(z łac. usta mają a nie mówią, uszy mają a nie słyszą, oczy mają a nie widzą).
Co z tego za przyczyna? Tylko ta, że nikt nie może funkcji swojej zadosyć
uczynić, póki rzeczpospolita, że tak żekę, w swojej gruntownie nie osadzi,
której funkcja ta jest: każdego w swojej powinności trzymać, nie tak jako się
dzieje, kiedy siła takich, co się nie tylko w jurysdykcją ministrów wdają, ale
nawet usurpant (z łac. przywłaszczają bezprawnie) rządzić sama rzeczpospolitą.
Zaczem pierwsze nasze staranie
być powinno, żeby Rzeczpospolita, w decyzjach swoich wielowładna, była intaminata (z łac. nieskalana, czysta) w powadze swojej,
sub favore (z łac. pod
przychylnością), której snadno będzie każdego na swem miejscu osadzić. I tak, co
się tknie ministrów, trojaki należy sobie z ich jurysdykcji założyć pożytek:
pierwszy, żeby złym królom byli przeszkodą do złego, a dobrym pomocą do dobrego;
drugi, żeby się stali prawdziwe organa rzeczypospolitej, utrzymujące jej powagę
i władzę; trzeci, żeby oraz się stali procuratores universales (z łac.
powszechnymi zarządcami) dobra pospolitego, żeby każdy partykularny secundum
exigentiam (z łac. zgodnie z wymogami) prawa był bezpieczen prerogatyw swoich.
Ale warując jurysdykcję
ministrom status (ministrom państwa), stawa mi w oczach, jako nią abutuntur (z
łac. nadużywają, wyzyskują) stając się aemuli regiae authoritatis (z łac.
rywalami powagi królewskiej), jako ci słudzy rzeczypospolitej częstokroć nad nią
panują, i jako nawet partykularny, krzywdę często od nich ponosi, zwłaszcza od
hetmanów, których władza exorbitans (z łac. nadzwyczajna) zawiera w sobie absolutam potestatem
(z łac. władzę absolutną) w komendzie wojska, co nie może
być tylko exosum in aequalitate (z łac. czymś znienawidzonym w
równouprawnieniu).
I tu tamuje się
perplexitas (z
łac. zawiłość) jako solvere to dilemme (z łac.rozwiązać ten problem); bo z
jednej strony wszystka farraga negotiorum (z łac. wielorakość spraw) na nich
devoluta (z łac. spadająca), exigit (z łac. wymaga) koniecznie, żeby mieli
należytą władzę do administracji tak wielkich repatrycyj (starop. właściwy,
odpowiedni udział); z drugiej straż im będąc wszystka powierzona salutis
publicae (z łac. o zdrowie publiczne), pytam się: et custodem quis custodiet (z
łac. a strażnika kto będzie strzegł)? Przyznam się, żebym na to żadnego sposobu
nie znalazł, gdybym się mego sistema (z łac. systemu) nie trzymał, które
założyłem in forma gubernii (z łac. w sposobie sprawowania rządów), żeby zawsze
i wszędzie rzeczpospolita była przytomna, jednostajna i wielowładna, i która
wiążąc partem cum toto (z łac. część z całością) znosi wszystkie trudności,
kombinuje wszystkie sposoby, do porządnego, szczęśliwego i spokojnego panowania.
W tym tedy punkcie odsyłam
Czytelnika ad articulum de modo consulendi (z łac. do części mówiącej o sposobie
radzenia), gdzie opisuję, jaka powinna być jurysdykcja ministrów, żeby była
ojczyźnie saluturis (z łac. zbawienna), i jakie prekaucje (starop. środki
ostrożności) wziąć należy, żeby jej nie było praejudiciosa (z łac. szkodliwa,
niekorzystna), to jest, żeby były erygowane cztery consilia ministerialia (z
łac. rady ministerialne), gdzie by hetmani w jednem, w drugim podskarbiowie, w
trzecim kanclerze, w czwartem marszałkowie, każdy z nich swojej repartycji (z
łac. właściwy, odpowiedni udział) interesa traktował, non proprio libitu (z łac.
nie według własnego upodobania), ale in assistentia (z łac. przy
udziale) deputatów z senatu et equestri ordine (z łac. stanu rycerskiego),
in
praesentia (z łac. w obecności) króla, prymasa i marszałka sejmowego.
To
consilium (z łac.
zgromadzenie, rada) nie powinno by mieć inszej activitatem (z łac. gorliwości
działania) tylko propenendi (z łac. proponowania), deliberandi (z łac.
rozważania), et execquendi (z łac. omawiania), co by prawo postanowiło; już zaś
decisionis (z łac. podejmowanie rozstrzygnięć), żeby zostało rzeczypospolitej,
jako jej należy.
To
consilium (z łac.
zgromadzenie, rada), jako się tego obszerniej dadzą racje, powinno by trwać
nierozerwalnie tak podczas sejmu, jako et in interstitio (z łac. w okresie
przerwy w obradach) sejmu; przez ten sposób uzna każdy, że zachowuję tę
symetrię, przez którą sobie założył obserwować moderamen (z łac. nalezyte
umiarkowanie) tak potrzebne we wszystkich jurysdykcjach a osobliwie w tej, którą
powinni mieć ministru status (z łac. ministrowie państwa), żeby totum regimen (z
łac. cały ster rządów), na nich prawie devolutum (z łac.spoczywający), nie ujęło
władzy juribus (z łac. prawom) rzeczypospolitej; alias zdałoby się, żeby się, z
nich cale wyzuła.
Historia nasza świadczy, jak
wiele fatalnych przykładów co ojczyzna ponosiła, w jednych okazjach ex abusu (z
łac. w ex przypadkach nadużycia), w drugich ex defectu potestatis (z łac. w ex
przypadkach niedostatku władzy) ministrów; albo nie mając requisita merita (z
łac. wymaganych zdolności, zasług) do takich wielkich funkcji. Bo król, jakom to
wyraził, po niewoli rozdając urzędy, czy upatrujeż in subjectis capacitatem (z
łac. wśród poddanych właściwe uzdolnienia)? Czy obiera do buławy takie, w którym
by było męstwo i experiencja doświadczona? Do skarbu wierność intaminata (z łac.
nieskalana, czysta) i ekonomiczna in commertio industria (z łac. w handlu i
przemyśle)? Do pieczęci cognito (z łac. znajomość) wszystkich państw interesów,
do ekspedycji i negocjacji potrzebna? Do laski activitas (z łac. moc działania)
i pilność, do zachowania wszędzie porządku? – Obviabitur (z łac. czy stoi coś na
przeszkodzie) temu wszystkiemu, jeżeli moja rada będzie przyjęta, ani się
obawiać potrzeba utwierdzić jak najlepszą tę jurisdykcję, byle z ta dystynkcja
żeby była przywiązana ad ministeria, nie do ministrów.
Jeżeli się to zda komu
paradoksum, da się to snadno poznać, kiedy ministrowie exercebunt (z łac. będą
sprawowali) funkcje swoje in consilio (z łac. w radzie), którego życzę, non
proprio nutu (z łac. nie samowolnie) jako się dzieje, ale za radą assistentium
(z łac. współuczestniczących), których sdudium (z łac. staraniem) będzie na to,
aby authoritas ministerii (z łac. powaga urzędu ministerialnego)była zachowana w
rezolucjach każdej repartycji takich, jakie dobru pospolitemu convenient (z łac.
odpowiada); a przy tym invigilabunt (z łac. będą czuwali), żeby w nich minister
personaliter (z łac. osobiście)nie śmiał praevaricare (z łac. naruszać prawa),
do czego pięć sposobów podaję. (...)
Pani Premier Beata Szydło w
państwie partyjnym z ministrami w większości partyjnymi uważa, że władza
wykonawcza jaką jest Rząd może likwidować Ministerstwa a nawet Skarb państwa
czyli de facto państwo nazwane III RP. Nie boli nas jako Króla Polski próba
likwidacji III RP, o co usilnie zabiegamy ale nie pozwalamy vetem królewskim na
likwidację Ministerstwa Skarbu, a przede wszystkim na likwidację Skarbu Polski
lub jego wytransferowania do agencji, fundacji etc.
By temu skutecznie i
efektywnie zapobiec, w dniu 15 września A.D. 2016 Sejm Walny Konstytucyjny
obradujący w Rydzynie podjął Konstytucyę o powołaniu Skarbu Państwa - Królestwa
Polskiego oraz Aktem nominacyjnym wyznaczył Ministra Skarbu - Królestwa
Polskiego - Podskarbiego Wielkiego Koronnego w osobie Wielmożnego Alfreda
Łubniewskiego.
Żądamy przekazania
niezwłocznie i dobrowolnie w nasza pełną gestię Skarbu Polski, który znajduje
się już pod naszą pełną królewską kuratelą!
Dano w Myszkowie, 19 dnia
września A.D. 2016, w pierwszym roku naszego panowania.
Wpis do Metryki
Koronnej - 21 września A.D.2016
Wojciech Edward Rex Poloniae
Sancyt
SEJMU WALNEGO KONSTYTUCYJNEGO
KRÓLESTWA POLSKIEGO
Nr 2016.03.20/04
Sesja I
RYDZYNA
O NAŁOŻENIU INFAMII I BANICJI NA
OSOBY, KTÓRE ZMIENIŁY NAZWISKO W ZŁEJ WIERZE ORAZ NA OSOBY, KTÓRE OCHRZCIŁY SIĘ
W ZŁEJ WIERZE.
Sejm Walny Konstytucyjny nałożył
infamię i banicję na osoby, którzy na Ziemi Korony Polskiej zmieniły nazwisko w
złej wierze i/lub w celu ukrycia swojego pochodzenia oraz na tych, którzy
przechrzcili się lub ochrzcili w złej wierze.
10 Ziem „za” – 100%
0 Ziem „przeciw” – 0%
0 Ziem „wstrzymało się od głosu”
„Za”
-
ZIEMIA WROCŁAWSKA (OKRĘG
SEJMIKOWY Nr 3)
-
ZIEMIA
JASIELSKO-KROŚNIEŃSKO-PRZEMYSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 22)
-
ZIEMIA GDYŃSKO-SŁUPSKA
(KASZUBSKA) - WENEDYJSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 26)
-
ZIEMIA
CZĘSTOCHOWSKO-KŁOBUCKO-MYSZKOWSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 28)
-
ZIEMIA
RACIBORSKO-RYBNICKO-WODZISŁAWSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 30)
-
ZIEMIA KATOWICKO-MYSŁOWICKA
(OKRĘG SEJMIKOWY Nr 31)
-
ZIEMIA MAZURSKA (OKRĘG SEJMIKOWY
35)
-
ZIEMIA KOSZALIŃSKO-SŁAWIEŃSKA -
WENEDYJSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 40)
-
ZIEMIA ZACHODNIOPOMORSKA -
WENEDYJSKA (OKRĘG SEJMIKOWY Nr 41)
-
ZIEMIA POLONII EUROPEJSKIEJ POZA
NIEMCAMI (OKRĘG SEYMOWY Nr 46)
VOTA SENATORSKIE
1.
Elżbieta Łochyńska – Ziemia Bielsko-Bialska –
poparła
2.
Prof. Ryszard Henryk Kozłowski – Ziemia Krakowska –
poparł
3.
Zygmunt Hazuka – Ziemia Kaszubska – poparł
4.
Wojciech Edward Leszczyński – Ziemia Częstochowsko-Myszkowska –
poparł
Uchwała podjęta jednomyślnie.
Wpis do Metryki: 15 stycznia A.D. 2017
Sancyt
SEJMU WALNEGO KONSTYTUCYJNEGO
KRÓLESTWA POLSKIEGO
z 15 września A.D. 2016
Sejm Walny Konstytucyjny - Rydzyna
o nałożeniu infamii na obecny
Rząd III RP z Panią Premier Beatą Szydło na czele
za likwidację Ministerstwa
Skarbu i próbę likwidacji Skarbu Polski.
"Sejm Walny
Konstytucyjny w dniu 15 września A.D. 2016 roku w Rydzynie podjął Uchwałę -
Sancyt o nałożeniu infamii połączonej z banicją na cały Rząd III RP."
My powagą Majestatu Królewskiego
aprobowaliśmy tę Uchwałę niezwłocznie tj. 15 września A.D. 2016.
UZASADNIENIE
W dniu 15 września A.D. 2016
roku Pani Premier Beata Szydło zakomunikowała, że odwołuje Ministra Skarbu
Dawida Jackiewicza i jednocześnie uruchamia procedurę likwidacji Ministerstwa
Skarbu oraz procedurę "sprywatyzowania" samego Skarbu Polski. Dokona się to
poprzez Uchwałę jaka podjęła Rada Ministrów, która jest jednocześnie inicjatywą
ustawodawczą (sic!) by ciągu dwóch tygodni Sejm na Wiejskiej i Prezydent
podpisali stosowną Ustawę o likwidacji Ministerstwa Skarbu i wyprowadzenie
Skarbu Polski do firmy zewnętrznej (w domyśle agencji, fundacji itp).
PRIMO
SKARB POLSKI to ziemia, lasy,
minerały, udziały w spółkach Skarbu Państwa etc., etc. Wychodzi na to, że skoro
nie udało się sprywatyzować lasów w ramach Skarbu Państwa to sprywatyzuje się
Skarb Państwa z lasami.
SECUNDO
Ministerstwo Skarbu to jedno z
czterech Ministerstw bez którego nie ma państwa. Pozostałe trzy to: Ministerstwo
Bezpieczeństwa, Sprawiedliwości oraz Obrony.
Musimy tutaj przytoczyć część
wiekopomnej pracy naszego antenata - dalekiego kuzyna - Króla Polski Stanisława
Leszczyńskiego, a konkretnie fragment rozdziału książki - Statutu Państwa: "Głos
wolny wolność ubezpieczający" pt. Ministri Status - Ministrowie Państwa. Tekst
jest zawiły i częściowo po łacinie jako, że w XVIII wieku nie był język polski
wysublimowany do określonych zwrotów państwowych (językiem urzędowym była
łacina), a i dzisiaj jest z tym problem. Dlatego przytaczamy oryginał z
tłumaczeniem w nawiasach. Uprzedzamy, że tekst jest trudny i wymaga wysiłku
umysłowego ale my nie budujemy państwa partyjnego-kolesiowskiego, co robi III RP,
gdzie Ministrem Skarbu mógł zostać nieumyślny zabójca ale budujemy KRÓLESTWO
POLSKIE. To nie partyjny lider o wątpliwej reputacji genealogicznej ale Król
Polski z królewską genealogią ma stawiać wymagania Poddanym i budować KRÓLESTWO
POLSKIE.
MINISTROWIE PAŃSTWA
(fragment "Głos wolny wolność
ubezpieczający")
"Wszystkich panów, tak
wielowładnych jako i wolnych, rząd zawisł na czterech pryncypalnych częściach;
tak dalece, że nie masz żadnej takiej materii, która by się mogła agitari in
quovis gubernio (z łac. dokonywać w jakimkolwiek rządzeniu), żeby się do której
z nich nie miała regulari (z łac. stosować). Ten czworaki rozdział dzieli się na
tytuły: wojny, skarbu, sprawiedliwości i porządku generalnego alias jak go zowią
polities (z łac. ład i porządek). I jako cztery elementa choć sobie przeciwne
concurrunt (z łac. współdziałają) zobopólnie do ożywiania natury każdego
stworzenia i całego świata, tak te cztery części zjednoczone czynią rządów
politycznych szczęście i bezpieczeństwo, jedna bez drugiej nie mogąc subsistere
(z łac. istnieć).
Nikt nie wątpi, że wojsko
przez skarb się utrzymuje, skarb viceversa (z łac. na odwrót), co by securitas
(z łac. bezpieczeństwo) gdyby go wojsko nie strzegło i nie broniło kraju, który
contribuit (z łac. wpłacać daninę) do skarbu?
Sprawiedliwość, która prawa
stanowi i utrzymuje, potrzebna tak w wojsku, in disciplina militari (z łac. w
karności żołnierskiej) jako i w administracji skarbu; polities zaś i porządek
regularitatem (z łac. prawidłowość) wszędzie obserwując, czyni osobliwie
stabilitatem gubernii (z łac. stałość w sprawowaniu rządów), co się żywo
reprezentuje w czterech ministrach naszych, kiedy w hetmanie repartycja (z łac.
właściwy – odpowiedni udział) wojny, w podskarbim skarbu, w kanclerzu
sprawiedliwości, w marszałku dobrego porządku i policji.
Te cztery części, które
consistuunt (z łac. stanowią) rząd królestwa: wojskiem komendować, w trybunałach
sądzić, skarbem władnąć i per politiem (w ładzie i porządku) wszystko w ryzie
trzymać, należą zapewne do jurysdykcji samych królów, tam gdzie dziedziczną i
zupełna władzę władzą panują; u nas zaś rzeczpospolita podzieliła te cztery
części między czterech Ministrów i powierzyła im administracją, dawszy im, że
tak rzekę, vicariam regum potestatem (z łac. zastępczą władzę królewską), aby
królowi jako głowie rzeczypospolitej, częstokroć źle o niej zamyślającej, rąk do
exekucji nie dostawało, gdyż ministrowie status pospolicie zowią się brachia
regalia (z łac.ramionami królewskimi). Na powadze ich, jak na szali,
rzeczpospolita założyła salutare aequilibrium (z łac. zbawienną równowagę)
między majestatem i wolnością, żeby jedna drugą nie przeważała; i ta jest ich
prawdziwa funkcja, żeby miarkować tak wyniosłość panujących, jak rozwiązłość
wolności.
Zowią się przy tem custodes
legum (z łac. strażnikami prawa); ale ci praw naszych stróżowie są jak żołnierz
na warcie w oczach nieprzyjaciela bez broni, nie mogąc przy naszym porządku
żadnego usum salutarem (z łac. zbawiennego użytku) uczynić powierzonej sobie
jurysdykcji; są to piękne idola, którym się wszyscy kłaniają, lubo są nieme, tam
gdzie idzie domówić się o dobro pospolite; głuche, nie słuchając co im prawo
każe, i ślepe, przez szpary patrząc na wszystkie nieszczęścia Ojczyzny. Os
habent et non loquuntur, aures habent non audiunt, oculos habent et non vident .
(z łac. usta mają a nie mówią, uszy mają a nie słyszą, oczy mają a nie widzą).
Co z tego za przyczyna? Tylko ta, że nikt nie może funkcji swojej zadosyć
uczynić, póki rzeczpospolita, że tak żekę, w swojej gruntownie nie osadzi,
której funkcja ta jest: każdego w swojej powinności trzymać, nie tak jako się
dzieje, kiedy siła takich, co się nie tylko w jurysdykcją ministrów wdają, ale
nawet usurpant (z łac. przywłaszczają bezprawnie)rządzić sama rzeczpospolitą.
Zaczem pierwsze nasze staranie
być powinno, żeby Rzeczpospolita, w decyzjach swoich wielowładna, była
intaminata (z łac. nieskalana, czysta) w powadze swojej, sub favore (z łac. pod
przychylnością), której snadno będzie każdego na swem miejscu osadzić. I tak, co
się tknie ministrów, trojaki należy sobie z ich jurysdykcji założyć pożytek:
pierwszy, żeby złym królom byli przeszkodą do złego, a dobrym pomocą do dobrego;
drugi, żeby się stali prawdziwe organa rzeczypospolitej, utrzymujące jej powagę
i władzę; trzeci, żeby oraz się stali procuratores universales (z łac.
powszechnymi zarządcami) dobra pospolitego, żeby każdy partykularny secundum
exigentiam (z łac. zgodnie z wymogami) prawa był bezpieczen prerogatyw swoich.
Ale warując jurysdykcję
ministrom status (ministrom państwa), stawa mi w oczach, jako nią abutuntur (z
łac. nadużywają, wyzyskują)stając się aemuli regiae authoritatis (z łac.
rywalami powagi królewskiej), jako ci słudzy rzeczypospolitej częstokroć nad nią
panują, i jako nawet partykularny, krzywdę często od nich ponosi, zwłaszcza od
hetmanów, których władza exorbitans (z łac. nadzwyczajna) zawiera w sobie
absolutam potestatem (z łac. władzę absolutną) w komendzie wojska, co nie może
być tylko exosum in aequalitate (z łac. czymś znienawidzonym w
równouprawnieniu).
I tu tamuje się perplexitas (z
łac. zawiłość) jako solvere to dilemme (z łac.rozwiązać ten problem); bo z
jednej strony wszystka farraga negotiorum (z łac. wielorakość spraw) na nich
devoluta (z łac. spadająca), exigit (z łac. wymaga) koniecznie, żeby mieli
należytą władzę do administracji tak wielkich repatrycyj (starop. właściwy,
odpowiedni udział); z drugiej straż im będąc wszystka powierzona salutis
publicae (z łac. o zdrowie publiczne), pytam się: et custodem quis custodiet (z
łac. a strażnika kto będzie strzegł)? Przyznam się, żebym na to żadnego sposobu
nie znalazł, gdybym się mego sistema (z łac. systemu)nie trzymał, które
założyłem in forma gubernii (z łac. w sposobie sprawowania rządów), żeby zawsze
i wszędzie rzeczpospolita była przytomna, jednostajna i wielowładna, i która
wiążąc partem cum toto (z łac. część z całością) znosi wszystkie trudności,
kombinuje wszystkie sposoby, do porządnego, szczęśliwego i spokojnego panowania.
W tym tedy punkcie odsyłam
Czytelnika ad articulum de modo consulendi (z łac. do części mówiącej o sposobie
radzenia), gdzie opisuję, jaka powinna być jurysdykcja ministrów, żeby była
ojczyźnie saluturis (z łac. zbawienna), i jakie prekaucje (starop. środki
ostrożności) wziąć należy, żeby jej nie było praejudiciosa (z łac. szkodliwa,
niekorzystna), to jest, żeby były erygowane cztery consilia ministerialia (z
łac. rady ministerialne), gdzie by hetmani w jednem, w drugim podskarbiowie, w
trzecim kanclerze, w czwartem marszałkowie, każdy z nich swojej repartycji (z
łac. właściwy, odpowiedni udział) interesa traktował, non proprio libitu (z łac.
nie według własnego upodobania), ale in assistentia (z łac. przy
udziale)deputatów z senatu et equestri ordine (z łac. stanu rycerskiego), in
praesentia (z łac. w obecności) króla, prymasa i marszałka sejmowego.
To consilium (z łac.
zgromadzenie, rada) nie powinno by mieć inszej activitatem (z łac. gorliwości
działania) tylko propenendi (z łac. proponowania), deliberandi (z łac.
rozważania), et execquendi (z łac. omawiania), co by prawo postanowiło; już zaś
decisionis (z łac. podejmowanie rozstrzygnięć), żeby zostało rzeczypospolitej,
jako jej należy.
To consilium (z łac.
zgromadzenie, rada), jako się tego obszerniej dadzą racje, powinno by trwać
nierozerwalnie tak podczas sejmu, jako et in interstitio (z łac. w okresie
przerwy w obradach) sejmu; przez ten sposób uzna każdy, że zachowuję tę
symetrię, przez którą sobie założył obserwować moderamen (z łac. nalezyte
umiarkowanie) tak potrzebne we wszystkich jurysdykcjach a osobliwie w tej, którą
powinni mieć ministru status (z łac. ministrowie państwa), żeby totum regimen (z
łac. cały ster rządów), na nich prawie devolutum (z łac.spoczywający), nie ujęło
władzy juribus (z łac. prawom) rzeczypospolitej; alias zdałoby się, żeby się, z
nich cale wyzuła.
Historia nasza świadczy, jak
wiele fatalnych przykładów co ojczyzna ponosiła, w jednych okazjach ex abusu (z
łac. w ex przypadkach nadużycia), w drugich ex defectu potestatis (z łac. w ex
przypadkach niedostatku władzy) ministrów; albo nie mając requisita merita (z
łac. wymaganych zdolności, zasług) do takich wielkich funkcji. Bo król, jakom to
wyraził, po niewoli rozdając urzędy, czy upatrujeż in subjectis capacitatem (z
łac. wśród poddanych właściwe uzdolnienia)? Czy obiera do buławy takie, w którym
by było męstwo i experiencja doświadczona? Do skarbu wierność intaminata (z łac.
nieskalana, czysta) i ekonomiczna in commertio industria (z łac. w handlu i
przemyśle)? Do pieczęci cognito (z łac. znajomość) wszystkich państw interesów,
do ekspedycji i negocjacji potrzebna? Do laski activitas (z łac. moc działania)
i pilność, do zachowania wszędzie porządku? – Obviabitur (z łac. czy stoi coś na
przeszkodzie) temu wszystkiemu, jeżeli moja rada będzie przyjęta, ani się
obawiać potrzeba utwierdzić jak najlepszą tę jurisdykcję, byle z ta dystynkcja
żeby była przywiązana ad ministeria, nie do ministrów.
Jeżeli się to zda komu
paradoksum, da się to snadno poznać, kiedy ministrowie exercebunt (z łac. będą
sprawowali) funkcje swoje in consilio (z łac. w radzie), którego życzę, non
proprio nutu (z łac. nie samowolnie) jako się dzieje, ale za radą assistentium
(z łac. współuczestniczących), których sdudium (z łac. staraniem) będzie na to,
aby authoritas ministerii (z łac. powaga urzędu ministerialnego)była zachowana w
rezolucjach każdej repartycji takich, jakie dobru pospolitemu convenient (z łac.
odpowiada); a przy tym invigilabunt (z łac. będą czuwali), żeby w nich minister
personaliter (z łac. osobiście)nie śmiał praevaricare (z łac. naruszać prawa),
do czego pięć sposobów podaję. (...)
Pani Premier Beata Szydło w
państwie partyjnym z ministrami w większości partyjnymi uważa, że władza
wykonawcza jaką jest Rząd może likwidować Ministerstwa a nawet Skarb państwa
czyli de facto państwo nazwane III RP. Nie boli nas jako Króla Polski próba
likwidacji III RP, o co usilnie zabiegamy ale nie pozwalamy vetem królewskim na
likwidację Ministerstwa Skarbu, a przede wszystkim na likwidację Skarbu Polski
lub jego wytransferowania do agencji, fundacji etc.
By temu skutecznie i
efektywnie zapobiec, w dniu 15 września A.D. 2016 Sejm Walny Konstytucyjny
obradujący w Rydzynie podjął Konstytucyę o powołaniu Skarbu Państwa - Królestwa
Polskiego oraz Aktem nominacyjnym wyznaczył Ministra Skarbu - Królestwa
Polskiego - Podskarbiego Wielkiego Koronnego w osobie Wielmożnego Alfreda
Łubniewskiego.
Żądamy przekazania
niezwłocznie i dobrowolnie w nasza pełną gestię Skarbu Polski, który znajduje
się już pod naszą pełną królewską kuratelą!
Dano w Myszkowie, 19 dnia
września A.D. 2016, w pierwszym roku naszego panowania.
Wpis do Metryki
Koronnej - 21 września A.D.2016
Wojciech Edward Rex Poloniae
